شعرشناس
لغتنامه دهخدا
شعرشناس . [ ش ِ ش ِ ] (نف مرکب ) سخن سنج . سخن شناس . (یادداشت مؤلف ). آشنا به فنون و رموز شعر و ادب : امیر شعرشناس بود. (چهارمقاله ٔ عروضی چ معین ص 63).
شاه فرهنگ دان شعرشناس
پیش از آن داستان که بود قیاس .
شاه فرهنگ دان شعرشناس
پیش از آن داستان که بود قیاس .
نظامی .
