شطحیات

شطحیات . [ ش َ طَ حی یا ] (ع اِ) ج ِ شطحیة، به معنی سرریز دیگ . (یادداشت مؤلف ). || (از ع ، اِ) (اصطلاح عرفان ) سخنان خلاف شرع بر زبان آوردن و چیزهای مخالف ظاهر شرع گفتن . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از غیاث اللغات ). کلماتی که در وقت مستی و ذوق از بعضی واصلین صادر می شود، مانند: «انا الحق » گفتن حسین بن منصور، و «لیس فی الجبة سوی اﷲ» گفتن جنید و «سبحانی ما اعظم شانی » گفتن بایزید. (از غیاث اللغات ). آنچه صوفیان گاه وجد و حال بیرون از حد شرع گویند. کلماتی که ازصوفیان صادر شود در غلبه ٔ حال و بیخودی که گاهی کفرباشد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به شطح و شطحات شود.