شس

شس . [ ش ُس س ] (ع اِ) زمین سخت و درشت که به یک سنگ ماند. ج ، شِساس ، شُسوس ، شَسیس . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). زمین سخت . (مهذب الاسماء). || نام گیاهی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). شَث ّ؛ یعنی درختی مانند درخت سیب کوچک دارای بوی خوش و مزه ٔ تلخ که در بلاد مغول می روید به برگ آن دباغت شود و آن مانند برگ بید است . (از اقرب الموارد).