شست آویز
لغتنامه دهخدا
شست آویز. [ ش َ ] (حامص مرکب ) قسمی از شکنجه که شخص مجرم را از انگشت ابهام آویزان می کنند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) :
چو دام زلف عنبربیز کرده
دل صد نافه شست آویز کرده .
چو دام زلف عنبربیز کرده
دل صد نافه شست آویز کرده .
محسن تأثیر (از آنندراج ).