شراکت
لغت‌نامه دهخدا
شراکت . [ ش ِ ک َ ] (ع اِمص ) انبازی . از مصدرهای ساختگی است و در زبان عربی بجای آن مشارکة و شرکة بر وزن هجرة استعمال میشود. (از محیط المحیط). مولد از تازی ، انبازی و حصه داری و بهره داری . (ناظم الاطباء). رجوع به شرکة و شرکت شود. || برادری و شراکت شخص مسیحی با مسیح یا با مسیحی دیگر میباشد مراد از شراکت با روح القدس آن است که او در ما حلول نماید. (قاموس کتاب مقدس ).
