شحوةلغتنامه دهخداشحوة. [ ش َ وَ ] (ع اِ) اسم مرة. (از اقرب الموارد). || گام ، یقال : فرس بعیدالشحوة؛ ای الخطوة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || به مجاز گویند: رجل بعید الشحوة؛ آنکه مقاصد او دور است . (از اساس البلاغة).
