شجة
لغتنامه دهخدا
شجة. [ ش َج ْ ج َ ] (ع اِمص ) سرشکستگی . ج ، شجاج . (منتهی الارب ). جراحت مخصوص سر و گاه برای اعضاء دیگر بدن استعاره شود. ج ، شجاج . و شجاج دارای ده مرحله است و مذکور در ذیل ماده ٔ «د م غ ». (از اقرب الموارد). شکستگی سر. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).