شتاب گرفتن
لغت‌نامه دهخدا
شتاب گرفتن . [ ش ِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) عجله کردن . شتاب کردن . شتاب به کار بردن . شتافتن . به سرعت روان شدن . شتاب بگرفتن . عجله به کار بردن . تعجیل نمودن . تندی کردن . حزم را از دست دادن :
همه دشت نخجیر و مرغ اندر آب
اگردیر مانی نگیرد شتاب .
به زن گفت چندان دهش نان و آب
که از تن نگیرد روانش شتاب .
پیامی گزارم ز افراسیاب
اگر شاه از این بر نگیرد شتاب .
همی راند دستان گرفته شتاب
چو پرنده مرغ و چو کشتی بر آب .
|| تعجب کردن . (فرهنگ فارسی معین ) :
یکی خلعت آراست افراسیاب
که گر برشمارمت گیری شتاب .
همه دشت نخجیر و مرغ اندر آب
اگردیر مانی نگیرد شتاب .
فردوسی .
به زن گفت چندان دهش نان و آب
که از تن نگیرد روانش شتاب .
فردوسی .
پیامی گزارم ز افراسیاب
اگر شاه از این بر نگیرد شتاب .
فردوسی .
همی راند دستان گرفته شتاب
چو پرنده مرغ و چو کشتی بر آب .
فردوسی .
|| تعجب کردن . (فرهنگ فارسی معین ) :
یکی خلعت آراست افراسیاب
که گر برشمارمت گیری شتاب .
فردوسی .
