شاکرلغتنامه دهخداشاکر. [ک ِ ] (معرب ، ص ) معرب چاکر. (آنندراج ) (منتهی الارب ).بمعنی شاکار است که بیگار و کار فرمودن بی مزد باشد.(برهان قاطع) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مزدور و خادم . معرب چاکر. (منتهی الارب ). و رجوع به شاکار شود.
