شاط

شاط. (اِخ ) قلعه ای است به اندلس و در آن مویز مرغوب قرمز رنگ تلخ وش فراوان است و آن را به همه ٔ شهرهای اندلس میبرند. (الحلل السندسیه ج 1 ص 122) :
فاحتل من بُبَشْتر ذراها
و جال فی شاط و مستواها.
(از ارجوزه ای در ذکر غزوات عبدالرحمان بن محمد خلیفه ٔ اموی در اندلس ، عقد الفرید ج 5 ص 277). و رجوع به معجم البلدان شود.