شاصیةلغتنامه دهخداشاصیة. [ ی َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث شاصی . (اقرب الموارد). خیک درآکنده که پایچها دروا شده باشد. (منتهی الارب ). ج ، شاصیات و شواصی . (اقرب الموارد).
