سیه کار. [ ی َه ْ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم بدکاره و فاسق و فاجر بدروزگار باشد. (برهان ) (آنندراج ). فاسق . بدکار. (غیاث اللغات ). فاسق فاجر و ظالم . (فرهنگ رشیدی ) :
سپیدکار وسیه کار دست و زلف تواند
تو بیگناهی از این هر دو ای ستیزه ٔ ماه .
سیه کار شب چون شود شحنه سود
برون آید آتش ز گردنده دود.
بدزدید بقال از اونیم دانگ
برآورد دزد سیه کار بانگ .
سیه کاری از نردبانی فتاد
شنیدم که هم در نفس جان بداد.
رجوع به سیاه کار شود.