سکندر
لغت‌نامه دهخدا
سکندر. [ س ِ ک َ دَ ] (اِخ ) مخفف اسکندر. رجوع به اسکندر شود.
- سکندرشکوه :
سکندرشکوهی که در جمله ساز
شکوه سکندر بدو گشت باز.
- سکندرصفات :
هزار جان سکندرصفات خضرصفا
نثار چشمه ٔ حیوان جام او زیبد.
- سکندرکش :
سمندی نگویم سکندرفشی
سمندرفشی نه سکندرکشی .
- سکندرگوهر :
دارای گیتی داوری خضر سکندر گوهری
عادل تر از اسکندری کو خون دارا ریخته .
- سکندرمحافل ؛ پادشاهی که بارگاه وی مانند بارگاه سکندر است . (ناظم الاطباء).
- سکندرمنش :
خضر سکندرمنش چشمه رای
قطب رصدبند مجسطی گشای .
- سکندرموکب :
سکندرموکبی داراسواری
ز دارا و سکندر یادگاری .
- سکندروار :
دلم گرد لب لعلت سکندروار میگردد
نگویی آخر ای مسکین فراز آب حیوان آی .
- سکندرشکوه :
سکندرشکوهی که در جمله ساز
شکوه سکندر بدو گشت باز.
نظامی .
- سکندرصفات :
هزار جان سکندرصفات خضرصفا
نثار چشمه ٔ حیوان جام او زیبد.
خاقانی .
- سکندرکش :
سمندی نگویم سکندرفشی
سمندرفشی نه سکندرکشی .
- سکندرگوهر :
دارای گیتی داوری خضر سکندر گوهری
عادل تر از اسکندری کو خون دارا ریخته .
خاقانی .
- سکندرمحافل ؛ پادشاهی که بارگاه وی مانند بارگاه سکندر است . (ناظم الاطباء).
- سکندرمنش :
خضر سکندرمنش چشمه رای
قطب رصدبند مجسطی گشای .
نظامی .
- سکندرموکب :
سکندرموکبی داراسواری
ز دارا و سکندر یادگاری .
نظامی .
- سکندروار :
دلم گرد لب لعلت سکندروار میگردد
نگویی آخر ای مسکین فراز آب حیوان آی .
سعدی .
