سکرجه

سکرجه . [ س ُ رُ ج َ / ج ِ ] (اِ) امین الدوله گوید: نباتی است برگش شبیه به برگ مورد در وسط آن خاتمی شبیه به چشم و بحیی العالم شباهتی دارد گرم و خشک و جهت صلابت سپرز نافع و مسهل سودا است و مؤلف تذکره گوید حب السواک است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و اسکرجه [ سکرجه ] من مائه [ ماء بادروج ] تنفع من سوءالنفس . (ابن بیطار ج 1 ص 76). رجوع به اسکرجه شود.