سه کوهک
لغتنامه دهخدا
سه کوهک . [ س ِ هََ ] (اِ مرکب ) خار خسک و آن خاری باشد سه گوش . (برهان ). خارخسک . (فرهنگ رشیدی ) (جهانگیری ) (الفاظ الادویه ). نام گیاهی است که هندش گو کهرو نامند. (آنندراج ). || شاخ و نهال . || هر چیز که سه گوش داشته باشد. (ناظم الاطباء).