سنگ لقمه
لغتنامه دهخدا
سنگ لقمه . [ س َ گ ِ ل ُ م َ / م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مرادف سنگ ته دندان و آن ریزه ٔ سنگ است که در وقت خوردن لقمه زیر دندان می آید. (آنندراج ) (بهار عجم ) :
دل افسرده باک از سختی دوران نمیدارد
ز سنگ لقمه رنجی پیر بی دندان نمیدارد.
دل افسرده باک از سختی دوران نمیدارد
ز سنگ لقمه رنجی پیر بی دندان نمیدارد.
محسن تأثیر (از آنندراج ).