سنگین پای
لغتنامه دهخدا
سنگین پای . [ س َ ] (ص مرکب ) آنکه دست و پای وی از جای نتواند جنبد. (از آنندراج ) :
خارخار شوق اگر صائب سبکدستی کند
خاک سنگین پای را با باد هم تک میکند.
خارخار شوق اگر صائب سبکدستی کند
خاک سنگین پای را با باد هم تک میکند.
صائب (از آنندراج ).