سنقرکلغتنامه دهخداسنقرک . [ س ُ ق ُ رَ ] (اِمصغر) مصغر سنقر : شاخ شکوفه فشان سنقرکانند فردهر نفسی بال و پر ریخته شان از قضا.خاقانی .