سمور سیه
لغتنامه دهخدا
سمور سیه . [ س َ رِ ی َه ْ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از شب است که عربان لیل گویند.(برهان ) (آنندراج ). شب . (فرهنگ رشیدی ) :
چو شنگرف سودند بر لاجورد
سمور سیه زاد و روباه زرد.
چو شنگرف سودند بر لاجورد
سمور سیه زاد و روباه زرد.
نظامی .