سمباده
لغتنامه دهخدا
سمباده . [ س ُ دَ / دِ ] (اِ) سنگی سخت که در تیز کردن و جلا دادن شمشیر و کارد بکار میبرند. (ازناظم الاطباء). سنگی است که صیقل را شاید. (لغت نامه اسدی ). سنگ سمباده . (فرهنگ فارسی معین ) :
از این کوه سمباده ٔ زر برند
هم ارزیز و پولاد و گوهر برند.
از این کوه سمباده ٔ زر برند
هم ارزیز و پولاد و گوهر برند.
اسدی .