سلاح افکن
لغتنامه دهخدا
سلاح افکن . [ س ِ اَک َ ] (نف مرکب ) سلاح افکننده . که سلاح خود بر زمین افکند. || کنایه از تسلیم شونده :
ز بهرجنگ مخالف چو برگرفت سلاح
شود مخالف او از فزع سلاح افکن .
ز بهرجنگ مخالف چو برگرفت سلاح
شود مخالف او از فزع سلاح افکن .
سوزنی .