سفعةلغتنامه دهخداسفعة. [ س َ ع َ ] (ع اِ) چشم و چشم زخم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || اثر دیو و پری و از این معنی است : به سفعة من الشیطان . || برگردیدگی گونه . (از اقرب الموارد).
