سفالین

سفالین . [ س ُ / س ِ ] (ص نسبی ) گلین . (آنندراج ). که از سفال ساخته باشد :
وز انگشت شاهان سفالین نگین
بدخشانی آید بچشم کهین .

ابوشکور.

سفالین عروسی بمهر خدای
بر او بر نه زری و نه زیوری
ببسته سفالین کمر هفت هشت
فکنده بسر برتنک معجری .

منوچهری .

از سفالین گاو و سیمین آهوان
عید جانرا خون قربانی بخواه .

خاقانی .

خورده برسم مصطبه می در سفالین مشربه
قوت مسیح یکشبه در پای ترسا ریخته .

خاقانی .

پای بگشا از این بهیمی سم
سر برون آر از این سفالین خم .

نظامی .

سیه زنگئی دیدم آتش پرست
سفالین سبوئی پر از می بدست .

نظامی .

گهش گفته ام جان شیرین من
جم وقت جام سفالین من .

نزاری قهستانی (دستورنامه ).

رجوع به سفال شود.