سر کوفتن
لغت‌نامه دهخدا
سر کوفتن .[ س َ ت َ ] (مص مرکب ) خرد کردن . له کردن : مار که آزرده شد سر کوفتن واجب آید. (مرزبان نامه ).
بروی خاک می غلتید بسیار
وز آن سر کوفتن پیچید چون مار.
مار را چون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کاری سرسری .
بروی خاک می غلتید بسیار
وز آن سر کوفتن پیچید چون مار.
نظامی .
مار را چون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کاری سرسری .
سلمان ساوجی .
