سر راه گرفتن
لغتنامه دهخدا
سر راه گرفتن . [ س َ رِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) متوقف شدن ،خواه برای ملاقات ، خواه به تقریب تماشا، خواه به اراده ٔ معارفه . (از آنندراج ). || متوقف ساختن . راه را بستن بر کسی . بازداشتن از راه :
گر نبینیم بخلوت رخ چون ماه ترا
کسی از ما نگرفته ست سر راه ترا.
گر نبینیم بخلوت رخ چون ماه ترا
کسی از ما نگرفته ست سر راه ترا.
صائب (از آنندراج ).