سرگرهلغتنامه دهخداسرگره . [ س َ گ ِ رِه ْ ] (اِ مرکب ) عقده و گرهی را گویند که بر سر تسبیح تعبیه کنند. (برهان ) (آنندراج ) : ای سرگره از تو عقد جان رابل واسطه عقد آن جهان را.خاقانی .
