سرهنگی

سرهنگی . [ س َ هََ ] (حامص مرکب ) عمل سرهنگ . سرداری . مهتری . سروری :
چون حرز توام حمایل آمود
سرهنگی دیو کی کند سود.

نظامی .

به سرهنگی حمایل کردن تیغ
بسا مه را که پوشد چهره در میغ.

نظامی .

نام خود داغ کرد بر رانش
داد سرهنگی بیابانش .

نظامی .

مرا ملامت دیوانگی و سرهنگی
ترا سلامت پیری و پای برجایی .

سعدی .

رجوع به معانی سرهنگ شود.