سرجوجةلغتنامه دهخداسرجوجة. [ س ُ ج َ ] (ع اِ) طبیعت و سرشتی که مردم بر آن آفریده شده اند. (از منتهی الارب ). سرشت مردم . (دهار). طبیعت . (از اقرب الموارد). خوی و راه . ج ، سراجج ، سراجیج . (مهذب الاسماء).
