سرتختهلغتنامه دهخداسرتخته . [ س َ ت َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) تخته ای باشد آهنی که در آن سوراخهای بزرگ و کوچک به تفاوت کرده باشند که زرگران از آن تارهای زر و مانند آن بکشند تا باریک و مفتول شود و آن را شفتاهنج هم گویند. (آنندراج ).
