سرا
لغتنامه دهخدا
سرا. [ س َ ] (نف مرخم ) سرای . سراینده :
نشاندند مطرب بهر برزنی
اغانی سرایی و بربطزنی .
ستایش سرایان نه یار تواَند
نکوهش کنان دوستدار تواَند.
رجوع به سرای شود.
نشاندند مطرب بهر برزنی
اغانی سرایی و بربطزنی .
نظامی .
ستایش سرایان نه یار تواَند
نکوهش کنان دوستدار تواَند.
سعدی .
رجوع به سرای شود.