سحنون

سحنون . [ س َ ] (اِخ ) ابن عثمان بن سلیمان بن احمدبن ابی بکر مداوی . قبر او در بنی وعزان که قبیله ای است بنواحی و نشریس و مشهور است و زائران از پی تحصیل برکت نور او بزیارت او روند. او در قرن یازدهم هجری بسر میبرد و در ملیانه فقه آموخت . او راست : مفید المحتاج علی المنظومة المسماة بالسراج ، وآن شرحی است بر منظومه ٔ شیخ عبدالرحمان اخضری در علم فلک . رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1011 شود.