ستیهندگی

ستیهندگی . [ س ِ هََ دَ / دِ ] (حامص ) (از: ستیهنده = ستیهندگ + ی ، پسوند مصدری ) ستیزه که لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. (برهان ) (آنندراج ) :
جدا فیلسوفند دیگر گروه
جهان از ستیهندگیشان ستوه .

اسدی .