ستاگوی

ستاگوی . [ س ِ ] (نف مرکب ) ستایشگوی . ثناگوینده . ستایش خوان :
چه گر من همیشه ستاگوی باشم
ستایم نباشد نکو جز بنامت .

رودکی .

و ثنا و ستا گوی او در بزم بذل مواهب . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 474).