سبعمذهب
لغتنامه دهخدا
سبعمذهب . [ س َ ع ِ م َ هََ ] (اِخ ) هفت امامی . پیروان مذهب اسماعیلیه . ملاحده . سبعی : و بعهد باکالیجار مذهب سبعیان ظاهر شده بود چنانک همه ٔ دیلمان سبعمذهب بودند چنانک در این وقت آن را مذهب باطنی گویند. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 119). رجوع به سبعی و سبعیان و سبعیه شود.