سایه پرورده
لغتنامه دهخدا
سایه پرورده . [ ی َ / ی ِ پ َرْ وَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) نازپرورده . رنج نادیده . براحت زیسته . آنکه زندگی آسوده و آرام و راحت و بی دغدغه داشته باشد :
او چو خاشاک سایه پرورده
سیلش از کوه پیش در کرده .
سایه پرورده را چه طاقت آن
که رود با مبارزان بقتال .
مسلم بود و سایه پرورده . (گلستان ).
او چو خاشاک سایه پرورده
سیلش از کوه پیش در کرده .
نظامی (هفت پیکر ص 244).
سایه پرورده را چه طاقت آن
که رود با مبارزان بقتال .
سعدی (گلستان ).
مسلم بود و سایه پرورده . (گلستان ).