ساپاردا
لغت‌نامه دهخدا
ساپاردا. (اِخ ) شعبه ای از قبیله ٔ آریائی سکاها بودند که در حدود قرن هفتم قبل از میلاد در نواحی شمال غربی ایران سکونت داشتند. و بسال 672 ق . م . در قیامی که طوایف آریائی متحداً بر ضد آسور حیدین کردند و بقلعه ٔ کی شاشو حمله بردند این قبیله نیز شرکت داشت .در تورات (کتاب عوبدیا جمله ٔ 20) این طایفه را صنارد نامیده اند. رجوع به ایران باستان ج 1 ص 173 شود.
