ساغر بوئیدن

ساغر بوئیدن . [ غ َدَ ] (مص مرکب ) ساغر پیمودن . ساغر زدن :
نگشاید دلم چوغنچه اگر
ساغر لاله گون نبوید باز.

حافظ (از آنندراج ).