ساجةلغتنامه دهخداساجة. [ ج َ ] (ع اِ) آن چوب که معیار بدان برکشند. (مهذب الاسماء). لوح صراف ؛ تخته ای که بر آن پول شمرد. || یکی چوب ساج . ج ، ساجات .