زوراءلغتنامه دهخدازوراء. [ زَ ] (ع ص ) مؤنث ازور. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). یعنی آنکه یک جانب سینه ٔ وی برآمده و جانب دیگر درآمده باشد. ج ، زور. (ناظم الاطباء). مایل و کج . (از معجم البلدان ).
