زرحیا

زرحیا. [ زَ رَ ] (اِخ ) (کسی که خداوند باعث وجود او شد). اول :کاهنی بود از نسل العازار. اول تواریخ 6:6 و 51 و کتاب عزرا 7:3. دوم : مردی که پسرانش از بابل با عزرا مراجعت نمودند. کتاب عزرا 8:4. (قاموس کتاب مقدس ).