زخة

زخة. [ زَخ ْ خ َ ] (ع اِ) کینه و خشم . (منتهی الارب ). کینه . ج ، زخات . (مهذب الاسماء). خشم و کین . صخر گوید :
فلا تقعدن علی زخة
و تضمر فی القلب وجداً وخیفا.

(از مقاییس اللغة ج 3 ص 7) (از محیطالمحیط).

|| زن . ج ، زخات . (مهذب الاسماء). مزخه و زخة، زن را گویند. (از ترجمه ٔ قاموس ).