زبان برافشاندن

زبان برافشاندن . [ زَب َ اَ دَ ] (مص مرکب ) گویا در این شعر به معنی زبان جنبانیدن و سخن گفتن یا شعر سرودن است :
مکیده ام لب لعلی که از مکیدن آن
شمیم مشک دمد گر زبان برافشانم .

حسین ثنائی (از آنندراج ).

رجوع به ارمغان آصفی ج 2 ص 3 شود.