زار و نزار

زار و نزار. [ رُ ن ِ /ن َ ] (ص مرکب ) خوار و ضعیف لاغر و زبون :
ماه گاهی چو روی یار من است
گه چو من گوژپشت و زار و نزار.
قمری . (از حدائق السحر وطواط چ معین ص 19).
در میان آب و آتش همچنان سرگرم تست
این دل زار و نزار و اشکبارانم چو شمع.

حافظ.

دردمندی من سوخته ٔ زار و نزار
ظاهراً حاجت تقریر و بیان این همه نیست .

حافظ.

و رجوع به زار و نزار شود.