زاده ٔ دهنلغتنامه دهخدازاده ٔ دهن .[ دَ / دِ ی ِ دَ هََ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه از سخن باشد اعم از نیک و بد یعنی ، هر چه از دهن برآید. (برهان قاطع) (آنندراج ). و رجوع به زاده شود.
