ریاضة

ریاضة. [ ض َ ] (ع مص ) ریاض . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رام کردن ستور. (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (دهار). رجوع به ریاض شود. || (اصطلاح عرفان ) اهل لغت گفته اند ریاضة عبارت است از تبدیل کردن صفات ناپسند به صفات پسندیده . پاره ای از حکما گفته اند که : ریاضت روی بازگردانیدن از اغراض شهوی می باشد و برخی گفته اند: ریاضت ملازم نماز و روزه بودن و مراقبت دقایق روز و شب از اجتناب از آنچه موجب گناه و سرزنش باشد و بستن دروازه ٔ خواب بر روی خویش و دوری از مصاحبت با مردم است . (از کشاف اصطلاحات الفنون ). رجوع به ریاضت شود.