ره سودگی
لغتنامه دهخدا
ره سودگی . [ رَه ْ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) خستگی و ماندگی از رنج راه . ره زدگی . رنج و صدمه دیدن از راه . (از یادداشت مؤلف ). خستگی راه :
شه و لشکر از رنج ره سودگی
رسیدند لختی به آسودگی .
رجوع به ره زده و ره زدگی شود.
شه و لشکر از رنج ره سودگی
رسیدند لختی به آسودگی .
نظامی .
رجوع به ره زده و ره زدگی شود.