رفغ

رفغ. [ رَ ] (ع ص ، اِ) نکوهیده ترین وادی وبدترین آن از جهت خاک . || ناحیه . ج ، اَرفُغ. || مشک رقیق تنک پوست متوسطمیان جید وردی . || زمین بسیارخاک . || جای خشک بی گیاه . || فراخی عیش و ارزانی . || بن ران . || ریم ناخن یا ریم بنهای ران . || مردم ناکس و فرومایه . || هر فراهم آمدنگاه از بدن . || طعام رفغ؛ طعام نرم و لین . کذلک تراب رفغ و کلس رفغ. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، رِفاغ .