رعیت نوازی
لغتنامه دهخدا
رعیت نوازی . [ رَ عی ی َ ن َ ] (حامص مرکب ) صفت و عمل رعیت نواز. رعیت دوستی . ملت دوستی . (یادداشت مؤلف ). نوازش و مهربانی به رعایا :
از او گشت پیدا سخن گستری
رعیت نوازی و دین پروری .
رعیت نوازی و سرلشکری
نه کاری است بازیچه و سرسری .
از او گشت پیدا سخن گستری
رعیت نوازی و دین پروری .
فردوسی .
رعیت نوازی و سرلشکری
نه کاری است بازیچه و سرسری .
سعدی .