رعبلیب
لغتنامه دهخدا
رعبلیب . [ رَ ب َ ] (ع ص ) آنکه پاره پاره کند هر چیز را تابر آن قادر شود. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || زن لطف کننده و نرم سخن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از آنندراج ). زن پرملاحظه . (یادداشت مؤلف ) (از اقرب الموارد).