رستی خور

رستی خور. [ رُ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) رستی خورنده . روزی خوار. رزق خوار. رستی خوار. که غذا و روزی بخورد :
آزاد رسته از در دربند حادثات
رستی خوران باغ رجا را چو میوه ایم .

خاقانی .

و رجوع به رُستی و رستی خوار و رستی خوردن و مترادفات کلمه شود.